Ṣiṣít
Ein ṣiṣít (hebr. צִיצִת el. צִיצִית [ṣīṣīt]; fleirtal ṣiṣiyyót), òg skrive tsitsit og tzitzit, er ei hjørnefrynse på ein tallét (bønesjal).
Tekhélet
Fram til kring 600- til 800-talet hadde ṣiṣiyyót, som generelt er kvite, éin tråd farga med det blåe fargestoffet tekhélet. Etter den tid er tilverkingsmåten for tekhélet vorte glømt, og hovudsynet i rabbinsk jødedom er at ein ikkje kan bruke andre fargestoff for blåfargen i ṣiṣiyyót enn den originale tekhélet. Det er derfor vanlegast i nyare tid å sjå einsfarga kvite ṣiṣiyyót. (Jf. likevel at etter karaittisk jødedom kan kva blått fargestoff som helst som er lys- og vaskeekte bli bruka til tekhélet.)
Sepiablekksprut
I 1888 erklærte r. Géresjón Henokh Leiner av Radzyn at sepiablekksprut er rett kjelde for tekhélet, og radzyner ḥasidim og somme breslover ḥasidim bruker sepiablekksprut-basert tekhélet. Eit problem med radzyner tekhélet er at det aktive fargestoffet er jarnoksidbasert og har opphav i tilsettingsstoff heller enn i sepiablekkspruten. Dette er ein av hovudgrunnane til at radzyner tekhélet ikkje har spreidd seg til fleire jødiske grupper.
Purpursnegel
I 1913 erklærte r. Isaac Herzog at den mest sannsynlege kjelda til historisk tekhélet var purpursnegelen Murex trunculus, sjølv om det på den tida ikkje fanst nokon kjent prosess som resulterte i blå pigmentering frå den kjelda. I 1980 oppdaga prof. Otto Elsner i Israel at sekret frå Murex trunculus farga ull indigoblå om fargeprosessen skjedde i sterkt sollys. I 1985 laga r. Eliyahu Tavger ṣiṣiyyót med tekhélet frå purpursnegelen, og i 1993 etablerte han og andre organisasjonen P’til Tekhelet, som begynte med masseproduksjon av ṣiṣiyyót med tekhélet. Denne typen tekhélet har vunne mange tilhengarar og er i sterk frammarsj i dag.
