Rabbinsk jødedom

Jødiske retningar

ortodoks ḥaredisk misnagdisk ḥasidisk mizraḥisk- ḥaredisk moderne-ortodoks sentristisk feministisk/open-ortodoks tradisjonell-egalitær masorti konservativ (Amer.) neolog (Ungarn) rekonstruksjonistisk progressiv britisk reform tysk-amerikansk jødisk fornying humanistisk (human-etisk)

Rabbinsk jødedom, òg kalla rabbanittisk jødedom, er den hovudretninga av jødedom som reknar Misjná og Talmúd som religiøst autoritative skrifter attåt Tenákh. Rabbanittane blir rekna som arvtakarar etter farisearane.

I motsetning til rabbinsk jødedom står karaittisk jødedom — ei retning som meiner at Tenákh (som dei gjerne kallar Mikrá) åleine er religiøst bindande, og at Misjná og Talmúd ikkje har nokon særskilt autoritet. Karaittane sjølve reknar seg som etterkommarar etter sadukkearane.

Rabbinsk jødedom er vidareført hovudsakleg gjenom mizraḥisk, sefardisk, italkisk, yemenittisk og asjkenazisk jødedom.

Grupper som ikkje har kjent til den talmudiske litteraturen føre moderne tid, og som dermed fell utanfor skismaet mellom rabbanismen og karaismen, inkluderer Beta Esrael frå Etiopia og bene Israel frå India. Desse gruppene har i nyare tid i aukande grad vorte integrert i rabbinsk jødedom.